congruo
Galician
Etymology
Learned borrowing from Medieval Latin congruus.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɔŋɡɾwʊ]
Adjective
congruo (feminine congrua, masculine plural congruos, feminine plural congruas)
- adequate
- 1460, Rui Vasques, Corónica de Santa Maria de Iria:
- Et ordenou enã dita séé seteenta et dous canoĩgos a semellança dos sateenta et dous dicipulus de Ihesu Christo, prouendolles de congruo maantemẽto.
- And he ordered at that see seventy-two canons, after the seventy-two disciples of Jesus Christ, providing them with adequate sustenance
Derived terms
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “congruo”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “congru”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “congruo”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “congruo”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
Italian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɔn.ɡru.o/[1]
- Rhymes: -ɔnɡruo
- Hyphenation: còn‧gru‧o
Adjective
congruo (feminine congrua, masculine plural congrui, feminine plural congrue)
Derived terms
- adv. congruentemente VS incongruentemente
- adj. congruente VS incongruo, incongruente
- n. congrua
- n. abs. congruenza VS incongruenza
References
- ^ congruo in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Further reading
- congruo in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkɔŋ.ɡru.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkɔŋ.ɡru.o]
Verb
congruō (present infinitive congruere, perfect active congruī); third conjugation, no passive, no supine stem
- to come, unite, combine, run or meet together with someone
- to coincide or correspond with someone or something; agree with, be suited; accord, suit, fit
- to agree
Conjugation
- The infinitive, congruere, is read as congruēre in Terence's Heauton Timorumenos.
Derived terms
Descendants
- → Dutch: congrueren
- → Esperanto: kongrui
References
- “congruo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “congruo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- congruo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.