convindre
Catalan
Verb
convindre (first-person singular present convinc, first-person singular preterite convinguí, past participle convingut); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /e/
- alternative form of convenir
Conjugation
Conjugation of convindre (third conjugation, without -eix-, irregular, with velar infix)
Further reading
- “convindre”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “convindre” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “convindre” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.