copulatie

Dutch

Etymology

From Middle Dutch copulacie, from Middle French copulation, from Latin cōpulātiō.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌkoː.pyˈlaː.(t)si/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: co‧pu‧la‧tie
  • Rhymes: -aːtsi

Noun

copulatie f (plural copulaties)

  1. (biology) copulation, mating
    Synonym: paring

Descendants

  • Indonesian: kopulasi

References

  1. ^ van der Sijs, Nicoline, editor (2010), Etymologiebank, Meertens Institute