cursarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʊrˈsaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kurˈsaː.ri.us]
Noun
cursārius m (genitive cursāriī or cursārī); second declension (Medieval Latin)
- pirate, sea-raider, corsair
- the book which contains the incantations recited in church (cursus)
- a standard horse for riding out
- Synonym: cursērius
Declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cursārius | cursāriī |
genitive | cursāriī cursārī1 |
cursāriōrum |
dative | cursāriō | cursāriīs |
accusative | cursārium | cursāriōs |
ablative | cursāriō | cursāriīs |
vocative | cursārie | cursāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Portuguese: cossairo (archaic)
- → Catalan: corsari, cossari
- → Icelandic: kussari
- → Old French: corsier, corser, cursier
- → Italian: corsaro
- → Portuguese: corsário
- → Sicilian: cursaru
- → Spanish: corsario
Adjective
cursārius (feminine cursāria, neuter cursārium); first/second-declension adjective (Medieval Latin)
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cursārius | cursāria | cursārium | cursāriī | cursāriae | cursāria | |
genitive | cursāriī | cursāriae | cursāriī | cursāriōrum | cursāriārum | cursāriōrum | |
dative | cursāriō | cursāriae | cursāriō | cursāriīs | |||
accusative | cursārium | cursāriam | cursārium | cursāriōs | cursāriās | cursāria | |
ablative | cursāriō | cursāriā | cursāriō | cursāriīs | |||
vocative | cursārie | cursāria | cursārium | cursāriī | cursāriae | cursāria |