czynnik

Polish

Etymology

From czynić +‎ -nik.[1] Calque of Latin factor. First attested in 1782. [2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈt͡ʂɘn.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘnɲik
  • Syllabification: czyn‧nik

Noun

czynnik m inan (related adjective czynnikowy)

  1. factor (one of the elements, circumstances, or influences which contribute to produce a result)
    Synonym: faktor
  2. (literary) factor (group of people affecting something)
  3. (mathematics) factor (any of various objects multiplied together to form some whole)
    czynnik pierwszyprime factor
    rozłożyć/rozkładać liczbę na czynniki pierwszeto prime factor a number

Declension

Derived terms

nouns
  • czynnik osobowościowy

Descendants

  • Kashubian: czinnik

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), czynnik is one of the most used words in Polish, appearing 55 times in scientific texts, 2 times in news, 30 times in essays, 2 times in fiction, and 1 time in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 90 times, making it the 706th most common word in a corpus of 500,000 words.[3]

References

  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “czynnik”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Simon Antoine Jean L'Huillier (1782) Algiebra dla szkół narodowych (in Polish), page 8
  3. ^ Ida Kurcz (1990) “czynnik”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 65

Further reading