deita

See also: deità

Galician

Verb

deita

  1. inflection of deitar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Icelandic

Etymology

Borrowed from English date.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈteiːta/
  • Rhymes: -eiːta

Verb

deita (weak verb, third-person singular past indicative deitaði, supine deitað)

  1. (slang, transitive and intransitive) to date (someone)

Conjugation

deita – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að deita
supine sagnbót deitað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 deitandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég deita deitaði deiti deitaði
þú deitar deitaðir deitir deitaðir
hann, hún, það deitar deitaði deiti deitaði
plural við deitum deituðum deitum deituðum
þið deitið deituðuð deitið deituðuð
þeir, þær, þau deita deituðu deiti deituðu
imperative boðháttur
singular þú deita (þú), deitaðu
plural þið deitið (þið), deitiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Portuguese

Verb

deita

  1. inflection of deitar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.