dentarius
Latin
Etymology
From dēns (“tooth”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɛnˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪en̪ˈt̪aː.ri.us]
Adjective
dentārius (feminine dentāria, neuter dentārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dentārius | dentāria | dentārium | dentāriī | dentāriae | dentāria | |
| genitive | dentāriī | dentāriae | dentāriī | dentāriōrum | dentāriārum | dentāriōrum | |
| dative | dentāriō | dentāriae | dentāriō | dentāriīs | |||
| accusative | dentārium | dentāriam | dentārium | dentāriōs | dentāriās | dentāria | |
| ablative | dentāriō | dentāriā | dentāriō | dentāriīs | |||
| vocative | dentārie | dentāria | dentārium | dentāriī | dentāriae | dentāria | |
Related terms
Descendants
References
- “dentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.