descloure
See also: desclouré
Catalan
Etymology
Inherited from Latin disclūdere (compare Occitan desclaure, French déclore, Italian dischiudere).
Pronunciation
Verb
descloure (first-person singular present descloc, first-person singular preterite descloguí, past participle desclòs); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /ɔ/
Conjugation
Conjugation of descloure (second conjugation, irregular, with velar infix)
Related terms
- desclosa
Further reading
- “descloure”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “descloure”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “descloure” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “descloure” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.