desconvenir
Catalan
Alternative forms
Etymology
Verb
desconvenir (first-person singular present desconvinc, first-person singular preterite desconvinguí, past participle desconvingut); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /e/
- (intransitive) to disagree
- Antonym: convenir
- (intransitive) to be unsuitable, to be unhelpful
- Antonym: convenir
Conjugation
Conjugation of desconvenir (third conjugation, without -eix-, irregular, with velar infix)
Further reading
- “desconvenir”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “desconvenir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “desconvenir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “desconvenir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Spanish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /deskombeˈniɾ/ [d̪es.kõm.beˈniɾ]
- Rhymes: -iɾ
- Syllabification: des‧con‧ve‧nir
Verb
desconvenir (first-person singular present desconvengo, first-person singular preterite desconvine, past participle desconvenido)
- to disagree with
Conjugation
Conjugation of desconvenir (irregular; e-ie-i alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
Further reading
- “desconvenir”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024