destruire

See also: destruiré

Middle French

Etymology

From Old French destruire, from Vulgar Latin *destrugere, from Classical Latin dēstruō, from dē- (un-, de-) + struō (I build).

Verb

destruire

  1. to destroy

Descendants

  • French: détruire

Old French

Etymology

From Vulgar Latin *destrugere, from Classical Latin dēstruō, from dē- (un-, de-) + struō (I build).

Verb

destruire

  1. to destroy

Conjugation

This verb conjugates as a third-group verb. This verb ends in a palatal stem, so there is an extra i before the e of some endings. This verb has irregularities in its conjugation. Old French conjugation varies significantly by date and by region. The following conjugation should be treated as a guide.

Descendants

Romanian

Etymology

From destrui +‎ -re.

Noun

destruire f (plural destruiri)

  1. (obsolete) destruction
    Synonym: distrugere

Declension

Declension of destruire
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative destruire destruirea destruiri destruirile
genitive-dative destruiri destruirii destruiri destruirilor
vocative destruire, destruireo destruirilor

References

  • destruire in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN