dichtnaaien

Dutch

Etymology

From dicht +‎ naaien.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dicht‧naai‧en

Verb

dichtnaaien

  1. (transitive) to sow shut

Conjugation

Conjugation of dichtnaaien (weak, separable)
infinitive dichtnaaien
past singular naaide dicht
past participle dichtgenaaid
infinitive dichtnaaien
gerund dichtnaaien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular naai dicht naaide dicht dichtnaai dichtnaaide
2nd person sing. (jij) naait dicht, naai dicht2 naaide dicht dichtnaait dichtnaaide
2nd person sing. (u) naait dicht naaide dicht dichtnaait dichtnaaide
2nd person sing. (gij) naait dicht naaide dicht dichtnaait dichtnaaide
3rd person singular naait dicht naaide dicht dichtnaait dichtnaaide
plural naaien dicht naaiden dicht dichtnaaien dichtnaaiden
subjunctive sing.1 naaie dicht naaide dicht dichtnaaie dichtnaaide
subjunctive plur.1 naaien dicht naaiden dicht dichtnaaien dichtnaaiden
imperative sing. naai dicht
imperative plur.1 naait dicht
participles dichtnaaiend dichtgenaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.