naaien
Dutch
Etymology
From Middle Dutch nâyen, from Old Dutch *nāien, from Proto-Germanic *nēaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnaːi̯ə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: naai‧en
- Rhymes: -aːi̯ən
Verb
naaien
- (transitive, intransitive) to sew
- (transitive, intransitive, vulgar) to screw, to fuck, to have sex
- Synonym: neuken
- (transitive, vulgar) to screw, to screw over (someone)
- Ik wist dat je me zou naaien! ― I knew you would screw me over!
Conjugation
| Conjugation of naaien (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | naaien | |||
| past singular | naaide | |||
| past participle | genaaid | |||
| infinitive | naaien | |||
| gerund | naaien n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | naai | naaide | ||
| 2nd person sing. (jij) | naait, naai2 | naaide | ||
| 2nd person sing. (u) | naait | naaide | ||
| 2nd person sing. (gij) | naait | naaide | ||
| 3rd person singular | naait | naaide | ||
| plural | naaien | naaiden | ||
| subjunctive sing.1 | naaie | naaide | ||
| subjunctive plur.1 | naaien | naaiden | ||
| imperative sing. | naai | |||
| imperative plur.1 | naait | |||
| participles | naaiend | genaaid | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- aannaaien
- benaaien
- dichtnaaien
- matennaaier
- naaiboek
- naaidoos
- naaier
- naaimachine
- naaisel
- naaister
- naaiwerk
- opnaaien
- vastnaaien
- vernaaien