dies Lunae
Latin
| Previous: | diēs Dominicus, diēs Sōlis |
|---|---|
| Next: | diēs Mārtis |
Etymology
From diēs (“day”) and Lūnae, genitive of Lūna (“the Moon”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdi.eːs ˈɫuː.nae̯]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪iː.es ˈluː.ne]
Noun
diēs Lūnae f (genitive diēī Lūnae); fifth declension
Declension
Fifth-declension noun with an indeclinable portion.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | diēs Lūnae | diēs Lūnae |
| genitive | diēī Lūnae | diērum Lūnae |
| dative | diēī Lūnae | diēbus Lūnae |
| accusative | diem Lūnae | diēs Lūnae |
| ablative | diē Lūnae | diēbus Lūnae |
| vocative | diēs Lūnae | diēs Lūnae |
Coordinate terms
Descendants
From diēs Lūnae:
From Lūnae dīēs:
- Eastern Romance
- Franco-Provençal: londi
- Gallo-Italic
- Lombard: lönesdé
- Piedmontese: lùnes
- Italo-Dalmatian
- Old French: lundi
- Rhaeto-Romance
- Friulian: lunis
- Ladin: lunesc
- Romansch: lündeschdi, glindesdi, glindasde, gliendisdis, gliendasgis
- Sardinian: lunis
- Venetan: luni
- West Iberian
- Calques