digressio

See also: digressió

Latin

Etymology

From dīgredior +‎ -tiō.

Pronunciation

Noun

dīgressiō f (genitive dīgressiōnis); third declension

  1. parting, separating; departing, departure
    Synonyms: recessus, sēcessiō, cessiō, dēcessiō, recessiō, discessus, discessiō, ēgressus, excessiō, dīgressus, excessus, dēcessus, sēcessus
    Antonyms: prōgressus, prōgressiō, prōcessus, prōcessiō, accessus, accessiō
  2. deviation; digression
    Synonyms: ēgressiō, ēgressus, dēviātiō, dēverticulum, excessus

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative dīgressiō dīgressiōnēs
genitive dīgressiōnis dīgressiōnum
dative dīgressiōnī dīgressiōnibus
accusative dīgressiōnem dīgressiōnēs
ablative dīgressiōne dīgressiōnibus
vocative dīgressiō dīgressiōnēs

Descendants

  • Catalan: digressió
  • French: digression
  • Italian: digressione
  • Portuguese: digressão
  • Romanian: digresiune
  • Spanish: digresión

References

  • digressio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • digressio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • digressio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a digression, episode: digressus, digressio, egressio