disconsolatus
Latin
Etymology
From Latin dis- (“away”) + cōnsōlātus (“consoled”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɪs.kõː.soːˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪is.kon.soˈlaː.t̪us]
Adjective
discōnsōlātus (feminine discōnsōlāta, neuter discōnsōlātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discōnsōlātus | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
| genitive | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlātī | discōnsōlātōrum | discōnsōlātārum | discōnsōlātōrum | |
| dative | discōnsōlātō | discōnsōlātae | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
| accusative | discōnsōlātum | discōnsōlātam | discōnsōlātum | discōnsōlātōs | discōnsōlātās | discōnsōlāta | |
| ablative | discōnsōlātō | discōnsōlātā | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
| vocative | discōnsōlāte | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
Related terms
References
- "disconsolatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)