diskwalificeren

Dutch

Alternative forms

  • (superseded) disqualificeren, disqualificeeren

Etymology

From dis- +‎ kwalificeren.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dis‧kwa‧li‧fi‧ce‧ren

Verb

diskwalificeren

  1. (transitive) to disqualify

Conjugation

Conjugation of diskwalificeren (weak)
infinitive diskwalificeren
past singular diskwalificeerde
past participle gediskwalificeerd
infinitive diskwalificeren
gerund diskwalificeren n
present tense past tense
1st person singular diskwalificeer diskwalificeerde
2nd person sing. (jij) diskwalificeert, diskwalificeer2 diskwalificeerde
2nd person sing. (u) diskwalificeert diskwalificeerde
2nd person sing. (gij) diskwalificeert diskwalificeerde
3rd person singular diskwalificeert diskwalificeerde
plural diskwalificeren diskwalificeerden
subjunctive sing.1 diskwalificere diskwalificeerde
subjunctive plur.1 diskwalificeren diskwalificeerden
imperative sing. diskwalificeer
imperative plur.1 diskwalificeert
participles diskwalificerend gediskwalificeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.