dissociar
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin dissociāre. First attested in 1839.[1]
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [di.su.siˈa]
- IPA(key): (Balearic) [di.so.siˈa]
- IPA(key): (Valencia) [di.so.siˈaɾ]
- Rhymes: -a(ɾ)
Verb
dissociar (first-person singular present dissocio, first-person singular preterite dissocií, past participle dissociat)
- to dissociate
Conjugation
Conjugation of dissociar (first conjugation)
Related terms
- dissociació
- dissociatiu
References
- ^ “dissociar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
Further reading
- “dissociar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “dissociar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “dissociar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.