dočiniť

Slovak

From do- +‎ činiť.

dočiniť pf

(transitive, rare) to reproach, to chide [with dative]
Synonyms: vyhrešiť, pokarhať, (rare) vyčiniť

Conjugation of dočiniť (perfective; class V, pattern robiť)

indicative		singular			plural
infinitive			dočiniť
indicative		first	second	third	first	second	third
past	masculine	dočinil som	dočinil si	dočinil	dočinili sme	dočinili ste	dočinili
	feminine	dočinila som	dočinila si	dočinila
	neuter	dočinilo som	dočinilo si	dočinilo

past perfect	masculine	bol som dočinil	bol si dočinil	bol dočinil	boli sme dočinili	boli ste dočinili	boli dočinili
	feminine	bola som dočinila	bola si dočinila	bola dočinila
	neuter	bolo som dočinilo	bolo si dočinilo	bolo dočinilo

future		dočiním	dočiníš	dočiní	dočiníme	dočiníte	dočinia

conditional		singular			plural
conditional		first	second	third	first	second	third
present	masculine	dočinil by som	dočinil by si	dočinil by	dočinili by sme	dočinili by ste	dočinili by
	feminine	dočinila by som	dočinila by si	dočinila by
	neuter	dočinilo by som	dočinilo by si	dočinilo by

past	masculine	bol by som dočinil	bol by si dočinil	bol by dočinil	boli by sme dočinili	boli by ste dočinili	boli by dočinili
	feminine	bola by som dočinila	bola by si dočinila	bola by dočinila
	neuter	bolo by som dočinilo	bolo by si dočinilo	bolo by dočinilo

imperative		singular			plural
imperative		first	second	third	first	second	third
present		—	dočiň	—	dočiňme	dočiňte	—

non-finite forms		participles				transgressive	verbal noun
		present active	past active	passive	l-participle	transgressive	verbal noun
		—	dočinivší	dočinený	dočinil, dočinila, dočinilo, dočinili	dočiniac	dočinenie