dobroczyńca
Polish
Etymology
From dobro + -o- + czynić + -ca. Calque of Latin benefactor (literally “good doer”).
Pronunciation
- IPA(key): /dɔ.brɔˈt͡ʂɘɲ.t͡sa/
Audio: (file) - Rhymes: -ɘɲt͡sa
- Syllabification: do‧bro‧czyń‧ca
Noun
dobroczyńca m pers
- benefactor
- Synonyms: (archaic) benefaktor, (archaic) dobrodziej, fundator, ofiarodawca
Declension
Declension of dobroczyńca
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dobroczyńca | dobroczyńcy/dobroczyńce (deprecative) |
| genitive | dobroczyńcy | dobroczyńców |
| dative | dobroczyńcy | dobroczyńcom |
| accusative | dobroczyńcę | dobroczyńców |
| instrumental | dobroczyńcą | dobroczyńcami |
| locative | dobroczyńcy | dobroczyńcach |
| vocative | dobroczyńco | dobroczyńcy |
Related terms
Further reading
- dobroczyńca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dobroczyńca in Polish dictionaries at PWN