doodrijden

Dutch

Etymology

From dood (“death, dead”) +‎ rijden (“ride”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːtˌrɛi̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dood‧rij‧den

Verb

doodrijden

  1. (transitive) to run over someone resulting in his or her death

Conjugation

Conjugation of doodrijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive doodrijden
past singular reed dood
past participle doodgereden
infinitive doodrijden
gerund doodrijden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rij dood, rijd dood reed dood doodrij, doodrijd doodreed
2nd person sing. (jij) rijdt dood, rij dood2, rijd dood2 reed dood doodrijdt doodreed
2nd person sing. (u) rijdt dood reed dood doodrijdt doodreed
2nd person sing. (gij) rijdt dood reedt dood doodrijdt doodreedt
3rd person singular rijdt dood reed dood doodrijdt doodreed
plural rijden dood reden dood doodrijden doodreden
subjunctive sing.1 rijde dood rede dood doodrijde doodrede
subjunctive plur.1 rijden dood reden dood doodrijden doodreden
imperative sing. rij dood, rijd dood
imperative plur.1 rijdt dood
participles doodrijdend doodgereden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.