doordrijven

Dutch

Etymology

From door +‎ drijven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrdrɛi̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧drij‧ven

Verb

doordrijven

  1. (transitive) to push through, to carry through (against resistance)

Conjugation

Conjugation of doordrijven (strong class 1, separable)
infinitive doordrijven
past singular dreef door
past participle doorgedreven
infinitive doordrijven
gerund doordrijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular drijf door dreef door doordrijf doordreef
2nd person sing. (jij) drijft door, drijf door2 dreef door doordrijft doordreef
2nd person sing. (u) drijft door dreef door doordrijft doordreef
2nd person sing. (gij) drijft door dreeft door doordrijft doordreeft
3rd person singular drijft door dreef door doordrijft doordreef
plural drijven door dreven door doordrijven doordreven
subjunctive sing.1 drijve door dreve door doordrijve doordreve
subjunctive plur.1 drijven door dreven door doordrijven doordreven
imperative sing. drijf door
imperative plur.1 drijft door
participles doordrijvend doorgedreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.