doorslaan

Dutch

Etymology

From door +‎ slaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌslaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧slaan

Verb

doorslaan

  1. (transitive) to puncture with a blow
  2. (intransitive) to exceed a threshold
    1. (of electrical appliances) to burn out, to blow out
    2. (figuratively) to go too far
      Ik snap dat veiligheid belangrijk is, maar je kan ook doorslaan.
      I understand that safety is important, but you can go too far.
  3. (intransitive, Bargoens) to confess
    Synonym: bekennen

Conjugation

Conjugation of doorslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive doorslaan
past singular sloeg door
past participle doorgeslagen
infinitive doorslaan
gerund doorslaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sla door sloeg door doorsla doorsloeg
2nd person sing. (jij) slaat door, sla door2 sloeg door doorslaat doorsloeg
2nd person sing. (u) slaat door sloeg door doorslaat doorsloeg
2nd person sing. (gij) slaat door sloegt door doorslaat doorsloegt
3rd person singular slaat door sloeg door doorslaat doorsloeg
plural slaan door sloegen door doorslaan doorsloegen
subjunctive sing.1 sla door sloege door doorsla doorsloege
subjunctive plur.1 slaan door sloegen door doorslaan doorsloegen
imperative sing. sla door
imperative plur.1 slaat door
participles doorslaand doorgeslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.