dozwolić

Polish

Etymology

From do- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, do- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: do‧zwo‧lić

Verb

dozwolić pf (imperfective dozwalać)

  1. (transitive) to allow, to permit, to consent to

Conjugation

Conjugation of dozwolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dozwolić
future tense 1st dozwolę dozwolimy
2nd dozwolisz dozwolicie
3rd dozwoli dozwolą
impersonal dozwoli się
past tense 1st dozwoliłem,
-(e)m dozwolił 		dozwoliłam,
-(e)m dozwoliła 		dozwoliłom,
-(e)m dozwoliło 		dozwoliliśmy,
-(e)śmy dozwolili 		dozwoliłyśmy,
-(e)śmy dozwoliły
2nd dozwoliłeś,
-(e)ś dozwolił 		dozwoliłaś,
-(e)ś dozwoliła 		dozwoliłoś,
-(e)ś dozwoliło 		dozwoliliście,
-(e)ście dozwolili 		dozwoliłyście,
-(e)ście dozwoliły
3rd dozwolił dozwoliła dozwoliło dozwolili dozwoliły
impersonal dozwolono
conditional 1st dozwoliłbym,
bym dozwolił 		dozwoliłabym,
bym dozwoliła 		dozwoliłobym,
bym dozwoliło 		dozwolilibyśmy,
byśmy dozwolili 		dozwoliłybyśmy,
byśmy dozwoliły
2nd dozwoliłbyś,
byś dozwolił 		dozwoliłabyś,
byś dozwoliła 		dozwoliłobyś,
byś dozwoliło 		dozwolilibyście,
byście dozwolili 		dozwoliłybyście,
byście dozwoliły
3rd dozwoliłby,
by dozwolił 		dozwoliłaby,
by dozwoliła 		dozwoliłoby,
by dozwoliło 		dozwoliliby,
by dozwolili 		dozwoliłyby,
by dozwoliły
impersonal dozwolono by
imperative 1st niech dozwolę dozwólmy
2nd dozwól dozwólcie
3rd niech dozwoli niech dozwolą
anterior adverbial participle dozwoliwszy
verbal noun dozwolenie

Derived terms

adjective

Further reading

  • dozwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dozwolić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.