dreifa

Icelandic

Etymology

From Old Norse dreifa, from Proto-Germanic *draibijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtreiːva/
    Rhymes: -eiːva

Verb

dreifa (weak verb, third-person singular past indicative dreifði, supine dreift)

  1. to strew, spread, disperse [with dative]
  2. to distribute [with dative]

Conjugation

dreifa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur dreifa
supine sagnbót dreift
present participle
dreifandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég dreifi dreifði dreifi dreifði
þú dreifir dreifðir dreifir dreifðir
hann, hún, það dreifir dreifði dreifi dreifði
plural við dreifum dreifðum dreifum dreifðum
þið dreifið dreifðuð dreifið dreifðuð
þeir, þær, þau dreifa dreifðu dreifi dreifðu
imperative boðháttur
singular þú dreif (þú), dreifðu
plural þið dreifið (þið), dreifiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dreifast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að dreifast
supine sagnbót dreifst
present participle
dreifandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég dreifist dreifðist dreifist dreifðist
þú dreifist dreifðist dreifist dreifðist
hann, hún, það dreifist dreifðist dreifist dreifðist
plural við dreifumst dreifðumst dreifumst dreifðumst
þið dreifist dreifðust dreifist dreifðust
þeir, þær, þau dreifast dreifðust dreifist dreifðust
imperative boðháttur
singular þú dreifst (þú), dreifstu
plural þið dreifist (þið), dreifisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms