elemük
Hungarian
Etymology
elem + -ük (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛlɛmyk]
- Hyphenation: ele‧mük
Noun
elemük
- third-person plural single-possession possessive of elem
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | elemük | — |
| accusative | elemüket | — |
| dative | elemüknek | — |
| instrumental | elemükkel | — |
| causal-final | elemükért | — |
| translative | elemükké | — |
| terminative | elemükig | — |
| essive-formal | elemükként | — |
| essive-modal | elemükül | — |
| inessive | elemükben | — |
| superessive | elemükön | — |
| adessive | elemüknél | — |
| illative | elemükbe | — |
| sublative | elemükre | — |
| allative | elemükhöz | — |
| elative | elemükből | — |
| delative | elemükről | — |
| ablative | elemüktől | — |
| non-attributive possessive – singular |
elemüké | — |
| non-attributive possessive – plural |
elemükéi | — |