elken
Dutch
Determiner
elken
- (archaic) inflection of elke:
- masculine accusative/dative singular
- neuter dative singular
- dative plural
Gagauz
| Cyrillic | елкен | |
|---|---|---|
Etymology
Inherited from Old Anatolian Turkish یَلْكَنْ (yẹlken), from Proto-Turkic *yẹlken (“sail”);[1][2] compare Azerbaijani yelkən and Turkish yelken.
Pronunciation
- IPA(key): /jelˈcen/
- Hyphenation: yel‧ken
Noun
elken (definite accusative elkeni, plural elkennär)
Declension
| singular (tekil) | plural (çoğul) | |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | elken | elkennär |
| definite accusative (belirtme) | elkeni | elkenneri |
| dative (yönelme) | elkenä | elkennerä |
| locative (bulunma) | elkendä | elkennerdä |
| ablative (çıkma) | elkendän | elkennerdän |
| genitive (tamlayan) | elkenin | elkennerin |
References
- ^ András Rajki, A Concise Gagauz Dictionary with etymologies and Turkish, Azerbaijani, Crimean Tatar and Turkmen cognates, 2007
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “yelken”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
- N. A Baskakov, editor (1972), “елкен”, in Gagauzsko-Russko-Moldavskij Slovarʹ [Gagauz-Russian-Moldovan Dictionary], Moskva: Izdatelʹstvo Sovetskaja Enciklopedija, →ISBN, page 175