emotioneren

Dutch

Etymology

Borrowed from French émotionner. Equivalent to emotie +‎ -eren.

Pronunciation

  • IPA(key): /eːmoː(t)sioːˈneːrə(n)/, /eːmoː(t)sjoːˈneːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: emo‧ti‧o‧ne‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

emotioneren

  1. (intransitive) to become emotional

Conjugation

Conjugation of emotioneren (weak)
infinitive emotioneren
past singular emotioneerde
past participle geëmotioneerd
infinitive emotioneren
gerund emotioneren n
present tense past tense
1st person singular emotioneer emotioneerde
2nd person sing. (jij) emotioneert, emotioneer2 emotioneerde
2nd person sing. (u) emotioneert emotioneerde
2nd person sing. (gij) emotioneert emotioneerde
3rd person singular emotioneert emotioneerde
plural emotioneren emotioneerden
subjunctive sing.1 emotionere emotioneerde
subjunctive plur.1 emotioneren emotioneerden
imperative sing. emotioneer
imperative plur.1 emotioneert
participles emotionerend geëmotioneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.