endurheimta

Icelandic

Etymology

From endur- +‎ heimta.

Verb

endurheimta (weak verb, third-person singular past indicative endurheimti, supine endurheimt)

  1. to restore

Conjugation

endurheimta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur endurheimta
supine sagnbót endurheimt
present participle
endurheimtandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég endurheimti endurheimti endurheimti endurheimti
þú endurheimtir endurheimtir endurheimtir endurheimtir
hann, hún, það endurheimtir endurheimti endurheimti endurheimti
plural við endurheimtum endurheimtum endurheimtum endurheimtum
þið endurheimtið endurheimtuð endurheimtið endurheimtuð
þeir, þær, þau endurheimta endurheimtu endurheimti endurheimtu
imperative boðháttur
singular þú endurheimt (þú), endurheimtu
plural þið endurheimtið (þið), endurheimtiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
endurheimtast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að endurheimtast
supine sagnbót endurheimst
present participle
endurheimtandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég endurheimtist endurheimtist endurheimtist endurheimtist
þú endurheimtist endurheimtist endurheimtist endurheimtist
hann, hún, það endurheimtist endurheimtist endurheimtist endurheimtist
plural við endurheimtumst endurheimtumst endurheimtumst endurheimtumst
þið endurheimtist endurheimtust endurheimtist endurheimtust
þeir, þær, þau endurheimtast endurheimtust endurheimtist endurheimtust
imperative boðháttur
singular þú endurheimst (þú), endurheimstu
plural þið endurheimtist (þið), endurheimtisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
endurheimtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
endurheimtur endurheimt endurheimt endurheimtir endurheimtar endurheimt
accusative
(þolfall)
endurheimtan endurheimta endurheimt endurheimta endurheimtar endurheimt
dative
(þágufall)
endurheimtum endurheimtri endurheimtu endurheimtum endurheimtum endurheimtum
genitive
(eignarfall)
endurheimts endurheimtrar endurheimts endurheimtra endurheimtra endurheimtra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
endurheimti endurheimta endurheimta endurheimtu endurheimtu endurheimtu
accusative
(þolfall)
endurheimta endurheimtu endurheimta endurheimtu endurheimtu endurheimtu
dative
(þágufall)
endurheimta endurheimtu endurheimta endurheimtu endurheimtu endurheimtu
genitive
(eignarfall)
endurheimta endurheimtu endurheimta endurheimtu endurheimtu endurheimtu

Further reading