eril

eril

1. adessive singular of eri

From er +‎ -il.

• IPA^(key): [eɾil]
• Hyphenation: e‧ril

eril

1. (grammar) masculine

   Synonym: müzekker

   Coordinate term: dişil

2. masculine, manly

   Synonym: maskülen

• “eril”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Ayverdi, İlhan (2010) “eril”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
• Nişanyan, Sevan (2002–) “eril”, in Nişanyan Sözlük