evangeliseren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch ewangeliseren, from Old French evangeliser, from Late Latin ēvangelizō, from Koine Greek εὐαγγελίζω (euangelízō).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌeː.vɑŋ.ɣeː.liˈzeː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: evan‧ge‧li‧se‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
evangeliseren
- (intransitive, transitive) to evangelise
Conjugation
| Conjugation of evangeliseren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | evangeliseren | |||
| past singular | evangeliseerde | |||
| past participle | geëvangeliseerd | |||
| infinitive | evangeliseren | |||
| gerund | evangeliseren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | evangeliseer | evangeliseerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | evangeliseert, evangeliseer2 | evangeliseerde | ||
| 2nd person sing. (u) | evangeliseert | evangeliseerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | evangeliseert | evangeliseerde | ||
| 3rd person singular | evangeliseert | evangeliseerde | ||
| plural | evangeliseren | evangeliseerden | ||
| subjunctive sing.1 | evangelisere | evangeliseerde | ||
| subjunctive plur.1 | evangeliseren | evangeliseerden | ||
| imperative sing. | evangeliseer | |||
| imperative plur.1 | evangeliseert | |||
| participles | evangeliserend | geëvangeliseerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||