fabuleren

Dutch

Etymology

From French fabuler, adapted with the suffix -eren.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

fabuleren

  1. (intransitive) to fabulate, tell a story
  2. (intransitive) to tell tales, fantasize

Conjugation

Conjugation of fabuleren (weak)
infinitive fabuleren
past singular fabuleerde
past participle gefabuleerd
infinitive fabuleren
gerund fabuleren n
present tense past tense
1st person singular fabuleer fabuleerde
2nd person sing. (jij) fabuleert, fabuleer2 fabuleerde
2nd person sing. (u) fabuleert fabuleerde
2nd person sing. (gij) fabuleert fabuleerde
3rd person singular fabuleert fabuleerde
plural fabuleren fabuleerden
subjunctive sing.1 fabulere fabuleerde
subjunctive plur.1 fabuleren fabuleerden
imperative sing. fabuleer
imperative plur.1 fabuleert
participles fabulerend gefabuleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.