fanfaronar
Ido
Etymology
Borrowed from Esperanto fanfaroni, French fanfaronner and Spanish fanfarronear.
Pronunciation
- IPA(key): /fan.fa.roˈnar/
Verb
fanfaronar (present tense fanfaronas, past tense fanfaronis, future tense fanfaronos, imperative fanfaronez, conditional fanfaronus)
- to boast
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | fanfaronar | fanfaronir | fanfaronor | ||||
| tense | fanfaronas | fanfaronis | fanfaronos | ||||
| conditional | fanfaronus | — | — | ||||
| imperative | fanfaronez | — | — | ||||
| adjective active participle | fanfaronanta | fanfaroninta | fanfarononta | ||||
| adverbial active participle | fanfaronante | fanfaroninte | fanfarononte | ||||
| nominal active participle |
singular | fanfaronanto | fanfaroninto | fanfarononto | |||
| plural | fanfaronanti | fanfaroninti | fanfarononti | ||||
| adjective passive participle | fanfaronata | fanfaronita | fanfaronota | ||||
| adverbial passive participle | fanfaronate | fanfaronite | fanfaronote | ||||
| nominal passive participle |
singular | fanfaronato | fanfaronito | fanfaronoto | |||
| plural | fanfaronati | fanfaroniti | fanfaronoti | ||||