fealltóir

Irish

Etymology

From feall (“prove false to, betray”) +‎ -tóir (agent noun suffix).

Noun

fealltóir m (genitive singular fealltóra, nominative plural fealltóirí)

  1. betrayer, traitor
    Proverb: Ní in am a bhraitear an fealltóir. ― A traitor is seldom caught in time.
    Synonym: tréatúir

Declension

Declension of fealltóir (third declension)
bare forms
singular plural
nominative fealltóir fealltóirí
vocative a fhealltóir a fhealltóirí
genitive fealltóra fealltóirí
dative fealltóir fealltóirí
forms with the definite article
singular plural
nominative an fealltóir na fealltóirí
genitive an fhealltóra na bhfealltóirí
dative leis an bhfealltóir
don fhealltóir 		leis na fealltóirí

Derived terms

  • fealltóireacht f (“(act of) betraying; treachery”)

Mutation

Mutated forms of fealltóir
radical lenition eclipsis
fealltóir fhealltóir bhfealltóir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.