fiancar
Ido
Etymology
Borrowed from English fiancé, French fiancer, Italian fidanzare.
Pronunciation
- IPA(key): /fi.an.ˈt͡saɾ/, /fi.an.ˈt͡saɾ/
Verb
fiancar (present tense fiancas, past tense fiancis, future tense fiancos, imperative fiancez, conditional fiancus)
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | fiancar | fiancir | fiancor | ||||
| tense | fiancas | fiancis | fiancos | ||||
| conditional | fiancus | — | — | ||||
| imperative | fiancez | — | — | ||||
| adjective active participle | fiancanta | fiancinta | fianconta | ||||
| adverbial active participle | fiancante | fiancinte | fianconte | ||||
| nominal active participle |
singular | fiancanto | fiancinto | fianconto | |||
| plural | fiancanti | fiancinti | fianconti | ||||
| adjective passive participle | fiancata | fiancita | fiancota | ||||
| adverbial passive participle | fiancate | fiancite | fiancote | ||||
| nominal passive participle |
singular | fiancato | fiancito | fiancoto | |||
| plural | fiancati | fianciti | fiancoti | ||||
Derived terms
- fianceskar (“to become engaged”)
- fianceso (“betrothal, engagement (state)”)
- fiancito (“fiancé (neutral)”)
- fiancitino (“fiancée”)
- fiancitulo (“fiancé (male)”)
- gefianciti (“the two affianced”)
- fianco (“betrothal, engagement (act)”)