fiuka
Old Swedish
Etymology
From Old Norse fjúka, from Proto-Germanic *feukaną.
Verb
fiūka
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | fiūka | — | ||||
| participle | fiūkandi, fiūkande | fukin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | fiūker | fiūki, fiūke | — | fø̄k | fuki, fuke | |
| þū | fiūker | fiūki, fiūke | fiūk | fø̄kt | fuki, fuke | |
| han | fiūker | fiūki, fiūke | — | fø̄k | fuki, fuke | |
| vīr | fiūkum, fiūkom | fiūkum, fiūkom | fiūkum, fiūkom | fukum, fukom | fukum, fukom | |
| īr | fiūkin | fiūkin | fiūkin | fukin | fukin | |
| þēr | fiūka | fiūkin | — | fuku, fuko | fukin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |