flórr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *flōraz, whence also English floor.
Noun
flórr m (genitive flórs)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | flórr | flórrinn | flórar | flórarnir |
| accusative | flór | flórinn | flóra | flórana |
| dative | flóri | flórinum | flórum | flórunum |
| genitive | flórs | flórsins | flóra | flóranna |
Descendants
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “flórr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive