gârniță

Romanian

Etymology

Borrowed from Bulgarian граница (granica) or Serbo-Croatian granica, from Proto-Slavic *grana (branch).

Noun

gârniță f (plural gârnițe)

  1. Italian oak (Quercus frainetto)

Declension

Declension of gârniță
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative gârniță gârnița gârnițe gârnițele
genitive-dative gârnițe gârniței gârnițe gârnițelor
vocative gârniță, gârnițo gârnițelor