граница
Bulgarian
Etymology 1
Inherited from Proto-Slavic *granica. Synchronically parsable as гран (gran, “edge, verge”) + -ица (-ica).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɡranit͡sɐ]
Noun
гра́ница • (gránica) f
- border, boundary, frontier (line or demarcation separating regions)
- зад гра́ница ― zad gránica ― abroad (literally, “behind a border”)
- limit, bound, margin
- в гра́ниците на ― v gránicite na ― within the limits of
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | гра́ница gránica |
гра́ници gránici |
definite | гра́ницата gránicata |
гра́ниците gránicite |
Coordinate terms
- край (kraj, “end, edge”)
- ръб (rǎb), ръбе́ж (rǎbéž, “edge, rim”)
- преде́л (predél, “bound”)
- межда́ (meždá, “boundary, balk”)
- слог (slog, “delimiter”) (dialectal)
- скро́ма (skróma, “constrainer”) (obsolete)
- праг (prag, “treshold”)
Derived terms
- грани́ча (graníča) (essive)
- ограни́ча pf (ograníča), ограни́чавам impf (ograníčavam, “to bound, to delimit”)
- разграни́ча pf (razgraníča), разграни́чавам impf (razgraníčavam, “to demarcate”)
References
- “гра́ница”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- “граница”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010
- Nayden Gerov (1895) “гра́ница”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language][1] (in Bulgarian), volume 1, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 245
- Georgiev, Vladimir I., editor (1971), “граница”, in Български етимологичен речник [Bulgarian Etymological Dictionary] (in Bulgarian), volume 1 (А – З), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences Pubg. House, →ISBN, page 274
Etymology 2
From гран (gran, “tree's canopy”) + -и́ца (-íca).
Pronunciation
- IPA(key): [ɡrɐˈnit͡sɐ]
Noun
грани́ца • (graníca) f
- (dialectal) sessile oak
- Synonym: гору́н (gorún)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | грани́ца graníca |
грани́ци graníci |
definite | грани́цата granícata |
грани́ците granícite |
Alternative forms
- гръни́ца (grǎníca), гърни́ка (gǎrníka) — in dialects with unstressed vowel reduction
References
- “грани́ца (диал.)”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- Nayden Gerov (1895) “грани́ца”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language][2] (in Bulgarian), volume 1, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 245
Further reading
- Nayden Gerov (1895) “гръни́ка”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language][3] (in Bulgarian), volume 1, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 252
Macedonian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *granica.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɡranit͡sa]
Audio: (file) - Rhymes: -it͡sa
Noun
граница • (granica) f (plural граници, relational adjective граничен)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | граница (granica) | граници (granici) |
definite unspecified | границата (granicata) | границите (granicite) |
definite proximal | границава (granicava) | границиве (granicive) |
definite distal | границана (granicana) | границине (granicine) |
vocative | границе (granice) | граници (granici) |
Russian
Etymology
Inherited from Old East Slavic граница (granica) attested in Southern Rus' since 1375 and speculated to be an Old Polish loan, even though there's no scholarly consensus, ultimately from Proto-Slavic *granica. The more common Muscovite term was Middle Russian рубежъ (rubež), but it was to some extent displaced, perhaps under Polish and Ruthenian influence. By surface analysis, грань (granʹ) + -и́ца (-íca).
Pronunciation
- IPA(key): [ɡrɐˈnʲit͡sə]
Audio: (file)
Noun
грани́ца • (graníca) f inan (genitive грани́цы, nominative plural грани́цы, genitive plural грани́ц)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | грани́ца graníca |
грани́цы granícy |
genitive | грани́цы granícy |
грани́ц graníc |
dative | грани́це graníce |
грани́цам granícam |
accusative | грани́цу granícu |
грани́цы granícy |
instrumental | грани́цей, грани́цею granícej, graníceju |
грани́цами granícami |
prepositional | грани́це graníce |
грани́цах granícax |
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | грани́ца graníca |
грани́цы granícy |
genitive | грани́цы granícy |
грани́цъ graníc |
dative | грани́цѣ granícě |
грани́цамъ granícam |
accusative | грани́цу granícu |
грани́цы granícy |
instrumental | грани́цей, грани́цею granícej, graníceju |
грани́цами granícami |
prepositional | грани́цѣ granícě |
грани́цахъ granícax |
Related terms
- грани́чить (graníčitʹ)
- граничный (graničnyj)
- заграни́ца (zagraníca)
- заграни́чный (zagraníčnyj)
- неограни́ченный (neograníčennyj)
- ограниче́ние (ograničénije)
- ограни́ченный (ograníčennyj)
- пограни́чник (pograníčnik)
- пограни́чный (pograníčnyj)
Descendants
- → Yakut: кыраныысса (kıranııssa)
Serbo-Croatian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *granica. Compare гра́на.
Pronunciation
- IPA(key): /ɡrǎnit͡sa/
- Hyphenation: гра‧ни‧ца
Noun
гра̀ница f (Latin spelling grànica)
- border
- државна граница ― country border
- прећи границу ― to cross the border
- boundary, limit
- у границама закона ― within the boundaries of law
- прешао си границу! ― You crossed the line!
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | граница | границе |
genitive | границе | граница |
dative | граници | границама |
accusative | границу | границе |
vocative | границо | границе |
locative | граници | границама |
instrumental | границом | границама |
References
- “граница”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025