gärningsman

See also: gärningsmän

Swedish

Etymology

gärning +‎ -s- +‎ man. First attested in 1737.

Noun

gärningsman c

  1. a perpetrator, one who commits a crime

Declension

Declension of gärningsman
nominative genitive
singular indefinite gärningsman gärningsmans
definite gärningsmannen gärningsmannens
plural indefinite gärningsmän gärningsmäns
definite gärningsmännen gärningsmännens

See also

Further reading