gegna

Icelandic

Etymology

From Old Norse gegna, from Proto-Germanic *gaginjaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈcɛkna/
  • Rhymes: -ɛkna

Verb

gegna (weak verb, third-person singular past indicative gegndi, supine gegnt)

  1. to hold (a position), to serve (a purpose)
  2. (obsolete) to answer
  3. to obey

Conjugation

gegna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að gegna
supine sagnbót gegnt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 gegnandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég gegni gegndi gegni gegndi
þú gegnir gegndir gegnir gegndir
hann, hún, það gegnir gegndi gegni gegndi
plural við gegnum gegndum gegnum gegndum
þið gegnið gegnduð gegnið gegnduð
þeir, þær, þau gegna gegndu gegni gegndu
imperative boðháttur
singular þú gegn (þú), gegndu
plural þið gegnið (þið), gegniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.