gehoorzamen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch gehoorsamen, from Old Dutch *gihōrsamon. Equivalent to gehoorzaam +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣəˈɦoːrzaːmə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

gehoorzamen

  1. (transitive) to obey

Conjugation

Conjugation of gehoorzamen (weak, prefixed)
infinitive gehoorzamen
past singular gehoorzaamde
past participle gehoorzaamd
infinitive gehoorzamen
gerund gehoorzamen n
present tense past tense
1st person singular gehoorzaam gehoorzaamde
2nd person sing. (jij) gehoorzaamt, gehoorzaam2 gehoorzaamde
2nd person sing. (u) gehoorzaamt gehoorzaamde
2nd person sing. (gij) gehoorzaamt gehoorzaamde
3rd person singular gehoorzaamt gehoorzaamde
plural gehoorzamen gehoorzaamden
subjunctive sing.1 gehoorzame gehoorzaamde
subjunctive plur.1 gehoorzamen gehoorzaamden
imperative sing. gehoorzaam
imperative plur.1 gehoorzaamt
participles gehoorzamend gehoorzaamd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.