glansa

See also: glänsa

Icelandic

Etymology

From glans (“shine, brilliance”).

Pronunciation

  • Rhymes: -ansa

Verb

glansa (weak verb, third-person singular past indicative glansaði, supine glansað)

  1. to shine, to glisten

Conjugation

glansa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að glansa
supine sagnbót glansað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 glansandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég glansa glansaði glansi glansaði
þú glansar glansaðir glansir glansaðir
hann, hún, það glansar glansaði glansi glansaði
plural við glönsum glönsuðum glönsum glönsuðum
þið glansið glönsuðuð glansið glönsuðuð
þeir, þær, þau glansa glönsuðu glansi glönsuðu
imperative boðháttur
singular þú glansa (þú), glansaðu
plural þið glansið (þið), glansiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.