granicznik

Polish

Etymology

From granica +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɡraˈɲit͡ʂ.ɲik/
  • Rhymes: -it͡ʂɲik
  • Syllabification: gra‧nicz‧nik

Noun

granicznik m inan

  1. boundary marker
  2. border patrol guard
  3. lichen of genus Lobaria[1]

Declension

Declension of granicznik
singular plural
nominative granicznik graniczniki
genitive granicznika graniczników
dative granicznikowi granicznikom
accusative granicznik graniczniki
instrumental granicznikiem granicznikami
locative graniczniku granicznikach
vocative graniczniku graniczniki

References

  1. ^ Drugie Życie Drzewa‎[1], 2004

Further reading

  • granicznik in Polish dictionaries at PWN
  • granicznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.