greipa

Faroese

Etymology

From Old Norse greipa (to grip, to grab).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɹaiːpa/

Verb

greipa (third person singular past indicative greipaði, third person plural past indicative greipað, supine greipað)

  1. to bind/tie in pairs
  2. to bind/tie two fish together in order to dry or ferment them

Conjugation

Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine greipað
present past
first singular greipi greipaði
second singular greipar greipaði
third singular greipar greipaði
plural greipa greipaðu
participle (a6)1 greipandi greipaður
imperative
singular greipa!
plural greipið!

1Only the past participle being declined.

Noun

greipa f (genitive singular greipu, plural greipur)

  1. bound together pair of two fish

Declension

f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative greipa greipan greipur greipurnar
accusative greipu greipuna greipur greipurnar
dative greipu greipuni greipum greipunum
genitive greipu greipunnar greipa greipanna

Icelandic

Etymology

From Old Norse greipa. Akin to Old English grāpian (> English grope), Old High German greifōn.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkreiːpa/
  • Rhymes: -eiːpa

Verb

greipa (weak verb, third-person singular past indicative greipaði, supine greipað)

  1. to grip, to grasp [with accusative]
    Synonym: grípa

Conjugation

greipa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur greipa
supine sagnbót greipað
present participle
greipandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég greipa greipaði greipi greipaði
þú greipar greipaðir greipir greipaðir
hann, hún, það greipar greipaði greipi greipaði
plural við greipum greipuðum greipum greipuðum
þið greipið greipuðuð greipið greipuðuð
þeir, þær, þau greipa greipuðu greipi greipuðu
imperative boðháttur
singular þú greipa (þú), greipaðu
plural þið greipið (þið), greipiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
greipast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að greipast
supine sagnbót greipast
present participle
greipandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég greipast greipaðist greipist greipaðist
þú greipast greipaðist greipist greipaðist
hann, hún, það greipast greipaðist greipist greipaðist
plural við greipumst greipuðumst greipumst greipuðumst
þið greipist greipuðust greipist greipuðust
þeir, þær, þau greipast greipuðust greipist greipuðust
imperative boðháttur
singular þú greipast (þú), greipastu
plural þið greipist (þið), greipisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
greipaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
greipaður greipuð greipað greipaðir greipaðar greipuð
accusative
(þolfall)
greipaðan greipaða greipað greipaða greipaðar greipuð
dative
(þágufall)
greipuðum greipaðri greipuðu greipuðum greipuðum greipuðum
genitive
(eignarfall)
greipaðs greipaðrar greipaðs greipaðra greipaðra greipaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
greipaði greipaða greipaða greipuðu greipuðu greipuðu
accusative
(þolfall)
greipaða greipuðu greipaða greipuðu greipuðu greipuðu
dative
(þágufall)
greipaða greipuðu greipaða greipuðu greipuðu greipuðu
genitive
(eignarfall)
greipaða greipuðu greipaða greipuðu greipuðu greipuðu