hafta

See also: häfta and háfta

English

Etymology

Written form of a reduction of have to.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhæftə/
  • Audio (US):(file)
  • Rhymes: -æftə

Verb

hafta (third-person singular simple present hasta or hafta, no present participle, simple past and past participle hadda)

  1. (colloquial) Contraction of have to: be required to; must.
    I hafta fill in my tax return.

See also

Anagrams

Old Dutch

Alternative forms

  • *hahta

Etymology

From Proto-West Germanic *haftu, Proto-Germanic *haftō. Cognate with Old High German hafta.

Noun

hafta f

  1. imprisonment, detention

Inflection

Declension of hafta (feminine ō/ōn-stem noun)
case singular plural
nominative hafta hafta, hafton
accusative hafta, hafton hafta, hafton
genitive hafton haftono
dative hafton hafton

Descendants

  • Middle Dutch: hachte

References

  • “hahta”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012

Old High German

Etymology

From Proto-Germanic *haftō, whence also Old English hæft, Old Norse hapt. Related to Proto-Germanic *haftiją (“haft, handle”); see there for more.

Noun

hafta f

  1. custody

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish هفته (hafta), from Persian هفته (hafte).

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: haf‧ta

Noun

hafta (definite accusative haftayı, plural haftalar)

  1. week

Declension

Declension of hafta
singular plural
nominative hafta haftalar
definite accusative haftayı haftaları
dative haftaya haftalara
locative haftada haftalarda
ablative haftadan haftalardan
genitive haftanın haftaların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular haftam haftalarım
2nd singular haftan haftaların
3rd singular haftası haftaları
1st plural haftamız haftalarımız
2nd plural haftanız haftalarınız
3rd plural haftaları haftaları
definite accusative
singular plural
1st singular haftamı haftalarımı
2nd singular haftanı haftalarını
3rd singular haftasını haftalarını
1st plural haftamızı haftalarımızı
2nd plural haftanızı haftalarınızı
3rd plural haftalarını haftalarını
dative
singular plural
1st singular haftama haftalarıma
2nd singular haftana haftalarına
3rd singular haftasına haftalarına
1st plural haftamıza haftalarımıza
2nd plural haftanıza haftalarınıza
3rd plural haftalarına haftalarına
locative
singular plural
1st singular haftamda haftalarımda
2nd singular haftanda haftalarında
3rd singular haftasında haftalarında
1st plural haftamızda haftalarımızda
2nd plural haftanızda haftalarınızda
3rd plural haftalarında haftalarında
ablative
singular plural
1st singular haftamdan haftalarımdan
2nd singular haftandan haftalarından
3rd singular haftasından haftalarından
1st plural haftamızdan haftalarımızdan
2nd plural haftanızdan haftalarınızdan
3rd plural haftalarından haftalarından
genitive
singular plural
1st singular haftamın haftalarımın
2nd singular haftanın haftalarının
3rd singular haftasının haftalarının
1st plural haftamızın haftalarımızın
2nd plural haftanızın haftalarınızın
3rd plural haftalarının haftalarının

Derived terms

Descendants

Further reading

  • “hafta”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

Uzbek

Etymology

Borrowed from Classical Persian هَفْتَه (hafta).

Noun

hafta (plural haftalar)

  1. week

Declension

Declension of hafta
singular plural
nominative hafta haftalar
genitive haftaning haftalarning
dative haftaga haftalarga
definite accusative haftani haftalarni
locative haftada haftalarda
ablative haftadan haftalardan
similative haftadek haftalardek
Possessive forms of hafta
1st person singular
singular plural
nominative haftam haftalarim
genitive haftamning haftalarimning
dative haftamga haftalarimga
definite accusative haftamni haftalarimni
locative haftamda haftalarimda
ablative haftamdan haftalarimdan
similative haftamdek haftalarimdek
2nd person singular
singular plural
nominative haftang haftalaring
genitive haftangning haftalaringning
dative haftangga haftalaringga
definite accusative haftangni haftalaringni
locative haftangda haftalaringda
ablative haftangdan haftalaringdan
similative haftangdek haftalaringdek
3rd person singular
singular plural
nominative haftasi haftalari
genitive haftasining haftalarining
dative haftasiga haftalariga
definite accusative haftasini haftalarini
locative haftasida haftalarida
ablative haftasidan haftalaridan
similative haftasidek haftalaridek
1st person plural
singular plural
nominative haftamiz haftalarimiz
genitive haftamizning haftalarimizning
dative haftamizga haftalarimizga
definite accusative haftamizni haftalarimizni
locative haftamizda haftalarimizda
ablative haftamizdan haftalarimizdan
similative haftamizdek haftalarimizdek
2nd person plural
singular plural
nominative haftangiz haftalaringiz
genitive haftangizning haftalaringizning
dative haftangizga haftalaringizga
definite accusative haftangizni haftalaringizni
locative haftangizda haftalaringizda
ablative haftangizdan haftalaringizdan
similative haftangizdek haftalaringizdek
3rd person plural
singular plural
nominative haftasi haftalari
genitive haftasining haftalarining
dative haftasiga haftalariga
definite accusative haftasini haftalarini
locative haftasida haftalarida
ablative haftasidan haftalaridan
similative haftasidek haftalaridek
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.