hakka

See also: Hakka and håkkå

Ainu

Etymology

Borrowed from Nivkh ӿаӄ (haq, hat).

Pronunciation

  • IPA(key): /hákꜜkà/

Noun

hakka (Kana spelling ハㇰカ)

  1. (Sakhalin) hat

Estonian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhɑkːɑ/, [ˈ(h)ɑkːɑ]

Verb

hakka

  1. inflection of hakkama:
    1. present indicative connegative
    2. second-person singular imperative

French

Noun

hakka m (uncountable)

  1. Hakka

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhakka/
    Rhymes: -ahka

Verb

hakka (weak verb, third-person singular past indicative hakkaði, supine hakkað)

  1. to mince, grind

Conjugation

hakka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hakka
supine sagnbót hakkað
present participle
hakkandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hakka hakkaði hakki hakkaði
þú hakkar hakkaðir hakkir hakkaðir
hann, hún, það hakkar hakkaði hakki hakkaði
plural við hökkum hökkuðum hökkum hökkuðum
þið hakkið hökkuðuð hakkið hökkuðuð
þeir, þær, þau hakka hökkuðu hakki hökkuðu
imperative boðháttur
singular þú hakka (þú), hakkaðu
plural þið hakkið (þið), hakkiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hakkast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hakkast
supine sagnbót hakkast
present participle
hakkandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hakkast hakkaðist hakkist hakkaðist
þú hakkast hakkaðist hakkist hakkaðist
hann, hún, það hakkast hakkaðist hakkist hakkaðist
plural við hökkumst hökkuðumst hökkumst hökkuðumst
þið hakkist hökkuðust hakkist hökkuðust
þeir, þær, þau hakkast hökkuðust hakkist hökkuðust
imperative boðháttur
singular þú hakkast (þú), hakkastu
plural þið hakkist (þið), hakkisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hakkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hakkaður hökkuð hakkað hakkaðir hakkaðar hökkuð
accusative
(þolfall)
hakkaðan hakkaða hakkað hakkaða hakkaðar hökkuð
dative
(þágufall)
hökkuðum hakkaðri hökkuðu hökkuðum hökkuðum hökkuðum
genitive
(eignarfall)
hakkaðs hakkaðrar hakkaðs hakkaðra hakkaðra hakkaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hakkaði hakkaða hakkaða hökkuðu hökkuðu hökkuðu
accusative
(þolfall)
hakkaða hökkuðu hakkaða hökkuðu hökkuðu hökkuðu
dative
(þágufall)
hakkaða hökkuðu hakkaða hökkuðu hökkuðu hökkuðu
genitive
(eignarfall)
hakkaða hökkuðu hakkaða hökkuðu hökkuðu hökkuðu

Derived terms

Japanese

Romanization

hakka

  1. Rōmaji transcription of はっか
  2. Rōmaji transcription of ハッカ

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

hakka m or f

  1. definite feminine singular of hakke

Verb

hakka

  1. inflection of hakke:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Noun

hakka f

  1. definite singular of hakke

Portuguese

Noun

hakka m or f by sense (plural hakkas)

  1. Hakka (a member of a Han ethnic group of southern China)

Adjective

hakka (invariable)

  1. Hakka (relating to the Hakka people)