heitinn

Icelandic

Participle

heitinn

  1. past participle of heita

Adjective

heitinn (not comparable)

  1. deceased, the late
    Ég man þegar amma mín heitin sagði okkur sögur.
    I can remember when my late grandmother used to tell us stories.

Declension

Positive forms of heitinn
strong declension
(indefinite)
singular masculine feminine neuter
nominative heitinn heitin heitið
accusative heitinn heitna
dative heitnum heitinni heitnu
genitive heitins heitinnar heitins
plural masculine feminine neuter
nominative heitnir heitnar heitin
accusative heitna
dative heitnum
genitive heitinna
weak declension
(definite)
singular masculine feminine neuter
nominative heitni heitna heitna
acc/dat/gen heitna heitnu
plural (all-case) heitnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Norse ᚺᚨᛁᛏᛁᚾᚨᛉ (haitinaʀ), from Proto-Germanic *haitanaz, past participle of *haitaną (to call).

Participle

heitinn

  1. past participle of heita

Declension

Strong declension of heitinn
singular masculine feminine neuter
nominative heitinn heitin heitit
accusative heitinn heitna heitit
dative heitnum heitinni heitnu
genitive heitins heitinnar heitins
plural masculine feminine neuter
nominative heitnir heitnar heitin
accusative heitna heitnar heitin
dative heitnum heitnum heitnum
genitive heitinna heitinna heitinna
Weak declension of heitinn
singular masculine feminine neuter
nominative heitni heitna heitna
accusative heitna heitnu heitna
dative heitna heitnu heitna
genitive heitna heitnu heitna
plural masculine feminine neuter
nominative heitnu heitnu heitnu
accusative heitnu heitnu heitnu
dative heitnum heitnum heitnum
genitive heitnu heitnu heitnu