hekla

See also: Hekla

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish hækle, from German häkeln.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhɛhkla/
  • Rhymes: -ɛhkla
  • Homophone: Hekla

Verb

hekla (weak verb, third-person singular past indicative heklaði, supine heklað)

  1. to crochet

Conjugation

hekla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hekla
supine sagnbót heklað
present participle
heklandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hekla heklaði hekli heklaði
þú heklar heklaðir heklir heklaðir
hann, hún, það heklar heklaði hekli heklaði
plural við heklum hekluðum heklum hekluðum
þið heklið hekluðuð heklið hekluðuð
þeir, þær, þau hekla hekluðu hekli hekluðu
imperative boðháttur
singular þú hekla (þú), heklaðu
plural þið heklið (þið), hekliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heklast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að heklast
supine sagnbót heklast
present participle
heklandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég heklast heklaðist heklist heklaðist
þú heklast heklaðist heklist heklaðist
hann, hún, það heklast heklaðist heklist heklaðist
plural við heklumst hekluðumst heklumst hekluðumst
þið heklist hekluðust heklist hekluðust
þeir, þær, þau heklast hekluðust heklist hekluðust
imperative boðháttur
singular þú heklast (þú), heklastu
plural þið heklist (þið), heklisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heklaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
heklaður hekluð heklað heklaðir heklaðar hekluð
accusative
(þolfall)
heklaðan heklaða heklað heklaða heklaðar hekluð
dative
(þágufall)
hekluðum heklaðri hekluðu hekluðum hekluðum hekluðum
genitive
(eignarfall)
heklaðs heklaðrar heklaðs heklaðra heklaðra heklaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
heklaði heklaða heklaða hekluðu hekluðu hekluðu
accusative
(þolfall)
heklaða hekluðu heklaða hekluðu hekluðu hekluðu
dative
(þágufall)
heklaða hekluðu heklaða hekluðu hekluðu hekluðu
genitive
(eignarfall)
heklaða hekluðu heklaða hekluðu hekluðu hekluðu

Derived terms

Norwegian Bokmål

Verb

hekla

  1. inflection of hekle:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

  • hekle (e and split infinitives)

Etymology

From German häkeln.

Verb

hekla (present tense heklar, past tense and past participle hekla, imperative hekl, present participle heklande, passive infinitive heklast)

  1. to crochet

References