hild
See also: Hild
English
Verb
hild
- Obsolete form of held.
Middle English
Verb
hild
Verb
hild
Norwegian Nynorsk
Etymology
Noun
hild f (definite singular hilda, uncountable)
Related terms
Female given names:
- Alvhild
- Arnhild
- Audhild
- Bekkhild
- Berghild
- Bjarnhild
- Bodvild
- Borghild, Borghilda
- Bothild, Bothilda
- Brynhild, Brynhilda
- Domhilda
- Dyrhild
- Gauthild
- Geirhild
- Grimhild
- Gunnhild, Gunnhilda
- Hilda
- Hildebjørg
- Hildefrid, Hilderid
- Hildegjerd
- Hildegunn
- Hildesiv
- Hildeve
- Hjalmhild
- Jodhild
- Kopphild
- Kårhild
- Logvilda
- Magnhild, Magnhilda
- Ormhild
- Ragnhild, Ragnhilda
- Raumhild
- Rimhild
- Rodhild
- Sighild
- Signhild
- Skurhild
- Steinhild
- Svanhild
- Sæhild
- Tjodhild
- Torhild
- Ulvhild, Ulvhilda
- Unnhild
- Venhild
- Yngvild
- Ægihild
- Økshild
- Åshild, Åshilda
Male given names:
- Hilde
- Hildebjørn
- Hildebrand
- Hildegeir
- Hildeglum
- Hildegram
- Hildegrim
- Hildemar
- Hildemund
- Hildetor
- Hilding
- Hildolv, Hildulv
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *hildi.
Cognate with Old Saxon hild, Old High German hiltia, Old Norse hildr. The Proto-Indo-European root is also the source of Ancient Greek κόλος (kólos), Latin clādēs, Old Irish coll (Breton claza), Proto-Slavic *kolti (Russian коло́ть (kolótʹ)).
Pronunciation
- IPA(key): /xild/, [hiɫd]
Noun
hild f
Declension
Strong i-stem:
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | hild | hilde, hilda |
accusative | hild, hilde | hilde, hilda |
genitive | hilde | hilda |
dative | hilde | hildum |