hjarðmaður
Icelandic
Etymology
From Old Norse *hjarðmaðr, from hjarðar + maðr.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈçarð.maːðʏr/
Noun
hjarðmaður m (genitive singular hjarðmanns, nominative plural hjarðmenn)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hjarðmaður | hjarðmaðurinn | hjarðmenn | hjarðmennirnir |
| accusative | hjarðmann | hjarðmanninn | hjarðmenn | hjarðmennina |
| dative | hjarðmanni | hjarðmanninum | hjarðmönnum | hjarðmönnunum |
| genitive | hjarðmanns | hjarðmannsins | hjarðmanna | hjarðmannanna |
See also
- hjarðsveinn
- hjarðhundur